Komunikacja w Norwegii

SAMOCHÓD I MOTOCYKL

Główne autostrady, takie jak z Oslo do Bergen czy E6 z Oslo do Kirkenes, są otwarte przez cały rok. Jakość dróg stale się poprawia, a co roku budowane są nowe mosty i tunele. Najdłuższe tunele łączą sąsiadujące ze sobą doliny, natomiast krótsze wydrążono w skałach po to, by skrócić trasy. Większość tuneli jest oświetlona, a w tych dłuższych znajdują się wyciągi odprowadzające spaliny. Jeszcze inne są wyłożone izolacją pochłaniającą i spaliny, i dźwięki. Z uwagi na spaliny gromadzące się w dłuższych tunelach, motocykliści powinni zastanowić się nad ominięciem tego typu dróg.

Starsze drogi i drogi górskie nierzadko są wąskie, z ostrymi zakrętami i dużymi nachyleniami. Chociaż do większości rejonów można dotrzeć samochodem, niektóre rzadziej używane drogi są w złym stanie lub mają ubitą nawierzchnię, odpowiednią tylko dla pojazdów z napędem na cztery kola. Na niektórych górskich drogach zabrania się podróżowania z przyczepą czy samochodem kempingowym, lub powinni je prowadzić tylko doświadczeni kierowcy, ponieważ czasem może nastąpić konieczność cofania, aby umożliwić przejazd innym pojazdom. Drogi z zakazem poruszania się z przyczepą są zaznaczone na mapie wydawanej przez Vegdirektoratet (PO Box 8142 Dep, N-0033 Oslo).

Zimą, wiosną i na początku lata należy wcześniej sprawdzić, czy przełęcze są otwarte, ponieważ mogą pozostać zamknięte do maja lub czerwca. Jeżeli ktoś spodziewa się lodu lub śniegu na drogach, dobrze zrobi zakładając zimowe opony lub łańcuchy. Aktualnych informacji o zamkniętych drogach i warunkach jazdy w całym kraju udziela Vengmeldingssentralen (centrum informacyjne dla użytkowników dróg Statens Vegvesen; tel.22654040 lub tel. 75).

Promy samochodowe

Podróżowanie wzdłuż malowniczego, lecz górzystego i poprzerywanego fiordami wybrzeża może być bardzo ciekawe, ale wiąże się także z licznymi przeprawami promowymi, które mogą okazać się czasochłonne i kosztowne. Kompletną listę rozkładów jazdy promów, opłat i numery rezerwacji telefonicznej zamieszczono w Rutebok for Norge (210 nkr), przewodniku o formacie książki telefonicznej, poświęconym komunikacji. Jest on do nabycia w księgarniach i większych kioskach z gazetami, można go też zamówić w Norsk Reiseinformasjon (tel.22330192, fax 22416004), Tollbugata 32, N-0157 Oslo.

Opłaty drogowe

Jednym z problemów związanych z podróżą samochodem po Norwegii jest konieczność uiszczania opłat niemal za każdym zakrętem, należy więc mieć w pogotowiu garść monet. Opłaty obowiązują za przejazd nowymi odcinkami autostrady i ostatnio zbudowanymi tunelami i mostami. Nierzadko wynoszą one aż 50 – 75 nkr od samochodu i kierowcy, plus 15-25 nkr od pasażera. Teoretycznie opłaty są znoszone po zwróceniu kosztów budowy, ale pewne odcinki są na tyle lukratywne, że nie zawsze tak się dzieje. Na ogól jednak opłaty rzeczywiście z czasem maleją. W Oslo, Bergen, Trondheim, Stavanger i Kristiansand kierowcy muszą uiszczać opłatę za każde przekroczenie granic miasta. Trzeba także płacić za przejazd drogami prowadzącymi do parków narodowych.

Pomoc drogowa

Na mocy obustronnych umów, cudzoziemcy należący do krajowych związków motorowych są uprawnieni do pomocy drogowej ze strony Norges Automobil Forbund (tel.2234160, fax 22428830) lub inny – Kongelig Norsk Automobilclub (tel.80032900 albo tel.22086000). Patrole NAF jeżdżą po głównych drogach w okresie od 16 VI do 14 VIII w godzinach 10.00 – 19.00. Telefony awaryjne znajdują się przy drogach, w tunelach i na niektórych przełęczach górskich.

Benzyna

Benzyna bezołowiowa i ołowiowa jest dostępna na większości stacji benzynowych. Zwykła benzyna kosztuje na południu około 7 nkr za litr, a na północy cena za litr dochodzi do ponad 10 nkr w prowincji Svalbard 4,6 nkr za l). Za super premium trzeba zapłacić co najmniej o 1 nkr więcej, a za olej napędowy – około 1 nkr mniej. Na prawie każdej stacji przyjmowane są karty kredytowe. W miastach stacje benzynowe są czynne do 22.00 lub 24.00 (są też stacje całodobowe). W wiejskich regionach wiele stacji zamyka się wczesnym wieczorem i są one zamknięte w weekendy. Na stacjach znajdują się sklepy sprzedające podstawowe artykuły handlowe, przekąski, gazety i czasopisma. Na niektórych przez całą dobę są czynne pompy, a za tankowanie płaci się kartą kredytową lub banknotami.

Zasady ruchu drogowego

W Norwegii obowiązuje ruch prawostronny. Na autostradach i drogach głównych ograniczenie prędkości wynosi 80 km/h (na niektórych odcinkach 90 km/h), a na terenie zabudowanym -50 lub 60 km/h. Samochody z przyczepą muszą jeździć o 10 km/h wolniej niż gdyby jechały bez przyczepy. Osoby lubiące szybką jazdę powinny pamiętać, że ograniczenia są ściśle przestrzegane, a przekroczenie prędkości zaledwie o 5 km/h może zaowocować zapłaceniem na miejscu mandatu w wysokości co najmniej 700 nkr. Należy też zwracać uwagę na znak Automatisk Trafikkontrol (automatyczna kontrola ruchu), który oznacza obecność kamery rejestrującej szybkość. Bezlitośnie wyłapie ona każde przekroczenie prędkości.

Zapinanie pasów jest obowiązkowe w każdej sytuacji, a dzieci do 4. roku życia muszą mieć własne krzesełka lub zabezpieczenie. Przez cały rok koniecznie trzeba używać świateł mijania (także motocykle), a pojazdy z kierownicą po prawej stronie muszą posiadać światła odbiciowe, zamontowane w światłach przednich, aby nie oślepiać kierowców z naprzeciwka. Kierowcy muszą posiadać czerwony trójkąt ostrzegawczy, stosowany w przypadku awarii. Na zebrach zmotoryzowani ustępują pierwszeństwa pieszym. Samochody z innych krajów powinny posiadać naklejone z tylu owalne nalepki z oznakowaniem kraju. Nie wolno pozostawiać motocykli na chodnikach, jako że stosują się do nich takie same przepisy parkingowe jak do samochodów.

W stosunku do pijanych kierowców prawo drogowe jest bardzo surowe. Maksymalny dopuszczalny poziom alkoholu we krwi wynosi 0,05%, a osoby, u których poziom ten jest wyższy, karane są wysokimi mandatami. Kara za kierowanie pojazdem przez osobę z poziomem alkoholu 0,08% lub wyższym wynosi 10 000 nkr i dodatkowo 21 dni więzienia. Ponieważ z prawnego punktu widzenia miejsce, w którym podawany jest alkohol, może w razie wypadku również zostać pociągnięte do odpowiedzialności, kelner i barman mogą odmówić sprzedaży nawet niewielkiej szklanki piwa osobie, o której wiadomo, że siądzie za kierownicą.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (nieograniczone odszkodowanie za uszkodzenie ciała i 1 000 000 nkr za straty majątkowe) jest obowiązkowe. Osoby, które przyjeżdżają samochodem z zagranicy, unikną wielu problemów, wykupując ubezpieczenie Green Card (Zielona Karta). Trzeba też pamiętać o ubezpieczeniu samochodu na przejazdy promem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *