CZAS
Czas w Norwegii jest przesunięty o jedną godzinę do przodu w stosunku do GMT, czyli jest taki sam, jak w Szwecji, Danii i Polsce. Od marca do października obowiązuje czas letni. Godziny na rozkładach jazdy i w przedsiębiorstwach podawane są w schemacie 24-godzinnym.
ELEKTRYCZNOŚĆ
Prąd elektryczny zmienny w Norwegii ma napięcie 200 V, częstotliwość 50 Hz. Na statkach pasażerskich kursujących po Morzu Północnym i parowcach Hurtigruten, pływających wzdłuż wybrzeża, jest prąd stały 220 V. W wagonach sypialnych pociągów prąd stały może mieć napięcie 110 V lub 220 V, częstotliwość 50 Hz. W całym kraju używa się dwubolcowych wtyczek, jak u nas.
MIARY I WAGI
W Norwegii obowiązuje system metryczny. W delikatesach po cenie umieszcza się skrót 10 dkg, czyli 100 g. Owoce i inne produkty na ogół sprzedaje się na sztuki (stykke, skrót stk). Czasami odległość bywa określana w milach (mil). Chodzi o norweską milę morską, czyli 10-11 km, a nie zwykłą milę lądową liczącą 1,6 km.
PRALNIE
Pralnie na monety (myntvaskeri) są drogie i jest ich bardzo niewiele. Schroniska i kempingi nierzadko mają do dyspozycji gości pralki na monety oraz suszarki. Dobrze jest zabrać w podróż trochę proszku i nastawić się na pranie ręczne.
TOALETY
Toalety norweskie utrzymane są w zachodnim stylu. Prawie w każdym mieście znajdują się ubikacje publiczne. W centrach handlowych, na dworcach kolejowych i autobusowych za korzystanie z toalety czasami pobierana jest oplata w wysokości 1-5 nkr.
ZDROWIE
Norwegia słynie jako kraj bardzo bezpieczny dla zdrowia, zatem zachowywanie specjalnych środków ostrożności nie będzie konieczne. Największym zagrożeniem w okresie zimowym są infekcje wirusowe, a latem oparzenia słoneczne i owady oraz pęcherze na nogach piechurów.
W poważniejszych przypadkach można zadzwonić na pogotowie medyczne tel. 113, przy mniejszych problemach zdrowotnych wystarczy udać się do lokalnej apteki czy ośrodka zdrowia (jeżeli ktoś potrafi wyjaśnić, co mu dolega). W nagłych wypadkach pomocy udzielają izby przyjęć w szpitalach. Prawie wszyscy lekarze norwescy mówią po angielsku. W biurach informacji turystycznej i hotelach można poprosić o polecenie jakiegoś lekarza.
Proponowana lista środków medycznych, które powinna zawierać apteczka:
• Aspiryna lub paracetamol – środki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe.
• Lek antyhistaminowy – działający przeciwalergicznie, np. przy katarze siennym, łagodzący swędzenie po ukąszeniach i użądleniach owadów, a także zapobiegający chorobie lokomocyjnej.
• Antybiotyki – przydatne, gdy podróżuje się z dala od głównych szlaków, muszą być jednak przepisane przez lekarza – trzeba zabrać ze sobą receptę.
• Środki przeciwbiegunkowe – np. węgiel czy Nifuroxazid (w syropie dla dzieci i w tabletkach dla dorosłych).
• Środki przeciw nudnościom i przeciwwymiotne – Aviomarin, Torecan.
• Gastrolit w tabletkach do sporządzania płynu wieloelektrolitowego, zapobiegającego odwodnieniu w przypadkach ostrej biegunki, bardzo ważny dla osób podróżujących z dziećmi.
• Środki do użytku zewnętrznego – odstraszające owady, krem z filtrem UV, kredka ochronna do ust, krople do oczu.
• Lotion kalaminowy, spray na ukąszenia owadów lub aloe vera – łagodzi podrażnienia słoneczne i miejsca użądlone lub ukąszone przez owady.
• Krem lub zasypka przeciwgrzybicza -przeciw grzybicom skóry i pleśniawkom.
• Środki odkażające – jodyna, woda utleniona itp. na skaleczenia i zadrapania.
• Bandaże, plastry i inne środki opatrunkowe.
• Tabletki do oczyszczania wody lub jodyna.
• Nożyczki, pinceta, elektroniczny termometr (rtęciowe są zabronione przez linie lotnicze).
• Tabletki przeciw grypie i przeziębieniu, tabletki na gardło i środek przeciw katarowi.
• Multiwitaminy – przy dłuższej podróży, kiedy dieta może okazać się zbyt uboga w witaminy.
Planowanie przed wyjazdem
Jeżeli ktoś jest zdrowy, jedyna rzecz, jaką powinien zrobić przed wyjazdem, to wizyta u dentysty i doprowadzenie zębów do porządku. Podróżnik powinien też pomyśleć o wykupieniu ubezpieczenia (zob. Ubezpieczenia dalej).
O ile ktoś nie przyjeżdża z terenów, gdzie panuje żółta febra, wybierając się do Skandynawii, nie jest zobligowany do żadnych szczepień. Należy jednak sprawdzić, czy wszystkie szczepienia okresu dziecięcego (odra, świnka, różyczka, błonica, tężec i polio] są aktualne i/lub czy nadal ma się na nie odporność. Można też zastanowić się nad szczepieniem przeciw żółtaczce, której zarazki czyhają wszędzie, bez względu na szerokość geograficzną.
Osoby noszące okulary powinny zabrać drugą parę i receptę na szkła. W Norwegii nie ma problemów z zakupem soczewek kontaktowych czy szkieł. Okulary robione są szybko i dobrze, ale trzeba za to słono zapłacić.
Jeśli ktoś zażywa jakieś specyficzne leki, musi pamiętać o zabraniu recepty, koniecznej przy ich zakupie. W Norwegii można dostać wiele leków, ale czasem mają one inne nazwy niż u nas. Dobrze więc znać zarówno ich nazwę oficjalną, jak i handlową.
Podstawowe zasady – Jedzenie – Kłopoty żołądkowe i ich leczenie nie różnią się od tych w Polsce. Należy uważać przy jedzeniu ryb i skorupiaków (niezdrowe mogą być na przykład gotowane małże, jeżeli nie zostały prawidłowo otwarte]. Ulubioną rozrywką w tej części świata na początku jesieni jest zbieranie grzybów. Nie należy ich jeść, jeśli nie jest się pewnym ich jadalności.
Woda – W Norwegii można bezpiecznie pić wodę z kranu. Należy uważać przy piciu wody ze strumieni, ponieważ nawet w najczystszej i najpiękniej wyglądającej strudze mogą żyć lamblie i inne pasożyty. Jeśli ktoś szczególnie się ich boi, powinien porządnie gotować wodę albo – dla super-pewności – oczyszczać ją preparatami chemicznymi, dostępnymi w aptekach.