Wędkarstwo
W XIX w. Norwegia słynęła jako raj bogatych wędkarzy, głównie europejskich arystokratów. Angielscy lordowie łowili ryby w rzekach zachodniej Norwegii -Lagen (Suldal) i Rauma (Romsdal). W XX w. przyjeżdżają tu głównie zapaleni wędkarze z USA.
Obfitość norweskich łososi stała się legendarna. W czerwcu i lipcu nic nie dorówna strumieniom Finnmarku pod względem jakości warunków wędkarskich. Poza łososiem w 200 000 rzek i jezior Norwegii żyje 41 gatunków ryb. Na południu najlepszą porą na łowienie ryb jest okres od VI do IX, na północy od VI do VIII. Najlepsze punkty do łowienia ryb na Svalbardzie trzymane są w głębokiej tajemnicy. W niektórych rzekach i jeziorach występuje tam arktyczny pstrąg. Norweskie biura informacji turystycznej za 130 nkr sprzedają książkę Angling in Norway (175 s.), zawierającą szczegółowe informacje o najlepszych terenach do połowów łososi i pstrągów, a także o opłatach i przepisach.
Przepisy różnią się w zależności od rzeki. Generalnie od połowy września do listopada złowione ryby poniżej 20 cm długości trzeba wypuścić z powrotem do wody. Od sierpnia do maja nie wolno zatrzymywać złowionych ryb o długości nieprzekraczającej 30 cm.
Przy łowieniu ryb na morzu i w fiordach nie trzeba mieć żadnego pozwolenia. Wędkowanie w rzekach i jeziorach Norwegu wymaga nabycia rocznego pozwolenia (180 nkr na łososia, pstrąga i pstrąga arktycznego; 90 nkr na inne ryby), sprzedawanego w urzędach pocztowych. Można też kupić tygodniowe pozwolenie za 45 nkr. Osoby pragnące łowić na terenie prywatnym, muszą dodatkowo wykupić lokalne pozwolenie, dostępne w sklepach sportowych, hotelach, kempingach i biurach informacji turystycznej. Zob. także ramka Przykazania dla wędkarzy.
Przykazania dla wędkarzy
• Cudzoziemcy mogą łowić na wybrzeżu Norwegii, ale nie wolno im złowionych ryb sprzedawać.
• Zabrania się wędkowania w odległości mniejszej niż 100 m od gospodarstw rybnych, kabli i sieci – zakotwiczonych lub przymocowanych do brzegu.
• Każdy, kto zniszczy sprzęt rybacki, musi zapłacić odszkodowanie.
• Zabrania się rzucania kotwic w pobliżu dryfujących sieci i miejsc wędkowania.
• Zabrania się strzelania i robienia hałasu, który może płoszyć ryby.
• Zabrania się łowienia ryb na żywą przynętę.
• Zabrania się pozostawiania sprzętu wędkarskiego i innych przedmiotów, które mogą przeszkadzać, opóźniać czy niszczyć połowy lub łodzie rybackie.
• Jedynie obywatele Norwegii i stali rezydenci mogą łowić homary.
• Przez cały rok można łowić na wędkę łososie, pstrągi i pstrągi arktyczne. Na rzekach, na których obowiązuje zakaz łowienia, mimo wszystko można łowić w odległości 100 m od ich ujścia. Od 1 VI do 4 VIII pomiędzy godz. 18.00 w piątek a 18.00 w poniedziałek wolno łowić łososie, pstrągi i pstrągi arktyczne na błyszczkę. Wszyscy wędkarze łowiący te ryby muszą mieć krajowe pozwolenie, a także stosować się do lokalnych przepisów.
• Wszyscy wędkarze łowiący z łodzi muszą wkładać kamizelki ratunkowe.
• Nie wolno wrzucać do wody śmieci ani zanieczyszczać jej w inny sposób.
PRACA
Ze względu na stosunkowo niski poziom bezrobocia w Norwegii cudzoziemcy mogą znaleźć pracę, szczególnie w mniej popularnym sektorze usług. Na ogół wymagana jest znajomość norweskiego lub angielskiego, chętniej zatrudnia się osoby ze Skandynawii.
Norwegia, jako członek Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EEA), przyznaje obywatelom innych krajów EEA (głównie Unii Europejskiej oraz Szwajcarii, Liechtensteinu, Grenlandii i Wysp Owczych) prawo poszukiwania pracy przez trzy miesiące bez konieczności uzyskiwania pozwolenia. Szczęśliwcy, którzy znaleźli pracę, mają prawo pozostawania w Norwegii przez okres zatrudnienia.
Cudzoziemcy z innych krajów muszą składać podanie o pozwolenie na pracę w ambasadzie lub konsulacie Norwegii w swoim kraju jeszcze przed wyjazdem do Skandynawii. Obecnie obowiązuje zakaz imigracji. Wyjątkowo pozwala się na imigrację w specyficznych okolicznościach (jak zawarcie związku małżeńskiego z Norwegiem lub przyznanie statusu uchodźcy) lub w przypadku, gdy w jakimś konkretnym zawodzie brakuje specjalistów wysokiej klasy.